Bitloos Paardrijden

Kennisbank - Online Academy - Webshop PMC bitloos

Een beter bit versus beter geen bit

Samenvatting uit het artikel in het magazine BIT van april 2006

Het paardenmagazine BIT is op 31 oktober 2005 naar het Global Dressage Forum bij Academy Bartels geweest. Daar werd een test gedaan met bitten. Een meisje werd als vrijwilliger gevraagd haar arm omhoog te doen. Er werd een enkelgebroken bit op haar arm gelegd en de bitringen werden naar elkaar toe gebracht, zoals dat ook gebeurt wanneer je aan het rijden bent. Nu blijkt dat het bit in de arm drukt, daar waar het bit scharniert; de arm van dit meisje werd dan ook blauw.
Daarna werd aan het publiek gevraagd om met hun wijsvinger op hun tong te drukken en dan proberen te slikken; dit lukt dus niet. Volgens Suzanne Monteith, die de presentatie gaf, zou het paard per dag 38 liter speeksel produceren. Wat wij dus zien als wit schuim op de mond is volgens haar geen nageeflijkheid, maar een paard dat niet kan slikken.

Dr. Cook

BIT heeft volgens het artikel een telefoongesprek gehad met Dr. Cook, ontwerper van het bitloos hoofdstel de Bitless Bridle. Cook vertelde dat ademhaling en spijsverteringskanalen elkaar kruisen in de keel van een paard. Om tijdens beweging vrij te kunnen ademen, moet de keel in de 'ademstand' en niet in de 'eetstand' staan. De mond moet daarvoor gesloten zijn, met de lippen op elkaar, de tong stil, de kaken onbeweeglijk en het gehemelte in zo'n positie dat het de luchtpijp niet blokkeert. Een bit houdt de mond enigszins open, waardoor het gehemelte wordt opgetrokken en de luchtweg enigszins wordt geblokkeerd. Dat maakt een paard sneller vermoeid en kan in sommige gevallen leiden tot geluid maken bij het ademhalen.
Cook vindt dat je helemaal geen bit moet gebruiken en dat je met een bit helemaal niet zoveel controle hebt dan je zelf wel denkt. Bovendien zou volgens hem een bit enkel pijn, angst en neurologische verwarring veroorzaken, wat juist leidt tot verlies van controle.

Cook ging in Amerika verschillende natuurhistorische musea af en onderzocht schedels van paarden. In 74% van de gevallen vond hij ernstige botafwijkingen aan de lagen (de plaats waar het bit rust en geen tanden zijn. Je kunt dat volgens het artikel vergelijken met dunne spoorrails, met daarop enkel een dun laagje tandvlees, waardoor het bit eigenlijk onmiddellijk op het bot ligt, zonder kussentje; vergelijkbaar met een Schiefel aan het been.)
Volgens Cook is elk bit voor het paard pijnlijk, ook al heb je zulke zachte handen. Teugeldruk heb je altijd wel.

Bovendien heeft Cook het niet op de bitloze hoofdstellen zoals bosals, hackamores of sidepulls. Die zijn volgens hem ook gebaseerd op pijn of de dreiging daarmee. Alleen wordt de pijn verplaatst van de mond naar de ook gevoelige neus of kin. Wat is volgens hem wel een goede manier van rijden? Hij promoot het systeem met kruislingse riempjes, dat geen pijn zou veroorzaken. Via het systeem van kruisende riempjes wordt lichte druk uitgeoefend op het hele hoofd. Hij zegt ook te begrijpen dat iemand aarzelt als diegene zelf jarenlang gereden heeft met een bit en dat mensen het moeilijk vinden dit zogenaamde controlemiddel uit handen te geven. Volgens hem moet je dan beginnen in een afgebakende piste als je je niet veilig voelt, en daarna eens een wandeling gaan maken.

BIT heeft niet alleen de visie van Dr. Cook weergegeven, maar ook die van Sprenger en Myler, beide bittenfabrikant.

Myler

Myler is het niet eens met Cook en is niet zo bang dat het bit op zich het paard pijn doet. Suzanne Monteith zei tijdens de presentatie dat volgens Myler het bit het paard geen pijn doet, maar dat alleen mensen paarden kunnen pijn doen.
Volgens Myler moet je het bit zien als communicatiemiddel en geen magisch middel om je rijdoel mee te bereiken. En moet je bekijken welk bit bij jou en bij je paard past. Het ene paard heeft een korte mond, de ander een lange mond, het ene paard dikke lippen, het andere dunne gevoelige lippen. Zij maken het bit zo dat bij ieder soort paard wel een bit te vinden is.

Sprenger

Sprenger heeft net als Cook oog voor de problemen die een bit kan geven en fabriceren een dun dubbelgebroken bit, omdat dat niet zo scharniert, prettiger in de mond ligt en enkel druk zou uitoefenen op zijkanten van de tong van het paard. Bovendien draaien de bitringen van het Sprengerbit mee met de beweging van de teugels, zodat het bit prettig in de mond zou liggen. De reden dat ze een dun bit maken, is omdat er in de paardenmond weinig plaats is en de mond bijna helemaal wordt opgevuld door de tong. Als je dan nog een dik bit in de mond gaat leggen, gaat de mond openstaan, zodat het paard slecht kan ademhalen. Met een dun bit kan de mond gesloten blijven.

Clayton

Dan staat er verder nog een artikel van Dr. Hillary Clayton. Het komt erop neer dat paarden allerlei dingen doen om het bit te ontwijken en een hekel hebben aan druk. Sommige paarden proberen die druk kwijt te raken door hun mond te openen, andere paarden gaan hangen op de hand van de ruiter. De ruiter zegt dan dat het paard sterk is, maar voor het paard is het een keuze tussen twee onaangename situaties. Door te gaan hangen op het bit drukt het bit alleen op de tong en knelt het niet tegen het gehemelte. En dan heb je nog paarden die hun tong als een soort kussentje gebruiken tussen het bit en het gehemelte.

Wil je beginnen met bitloos paardrijden en heb je allerlei vragen, twijfels en zorgen over de rem, het stuur en controle? En wil je graag zonder bit heerlijk ontspannen en in wederzijds vertrouwen genieten van jullie buitenritten? Maak dan een goede start met de Bitloos Paardrijden starterskit! Klik op de button en ontdek hoe jij de beste start kunt maken en jouw paard nooit meer een bit in hoeft!